پرواز
.پرواز فرصتی است برای گذر از سرزمینهای ناشناخته
.فرصتی برای تجربۀ آسمان و لمس آن
.پرواز، بزرگی می دهد و انتظار فروتنی دارد
.عظمت است و اما به تواضع نیازمند
.پرواز، شوق سفر می خواهد و شور او
پرواز، هنوز بالا نیست بلکه میان بالا و پایین است
و معلوم خواهد کرد که آیا تسلیم جاذبۀ زمین خواهی شد یا جاذبۀ آسمان؟
در زمین بودن و جذب آن شدن، مرگی است آرام
اما از آسمان فرو افتادن و جذبۀ زمین را پذیرا گشتن خرد و تکه تکه شدن است
.و این مرگی است دردناک و وحشت انگیز
.پرواز، پیمودن آسمان است و به آن سوی باران رفتن
.وراء را بوسیدن و به فرا رفتن
.شکافتن هوای زندگی و کاویدن فضای به چشم نیامدنی
.پرواز، خود را به باد وزان سپردن است و وزیدن
.عبور است و از دور به نظر رسیدن
.پرواز،از بالا دیدن است و از پایین دیده شدن
.گذشتن و گرفتار نشدن است
.دوست داشتن است و دل نبستن
.پرواز، سبکبال بودن است و نداشتن
.پرواز، ارتباطی عمیق است با آنچه در عمق آسمان است
...پرواز، کلید رهایی است
و پرواز، سکوت است و گاه فریاد کشیدن
.سکوت است و گاه فریاد کشیدن
قسمتی از کتاب رؤیای راستین
( پریا ( شهاب حسامی
وقتی دلت خسته شد
دیگر خنده معنایی ندارد
.می خندی تا از دیگران غم آشیانه کرده در چشمانت را پنهان کنی
وقتی دلت خشته شد
حتی اشکهای شبانه آرامت نمی کند
.گریه می کنی چون به گریه کردن عادت کرده ای
وقتی دلت خسته شد
هیچ چیز آرامت نمی کند به جز پرواز
بگرد شاید بیابی :
